Twee keer doortrekken met gesloten deksel tot een week na de chemo. Vannacht weer gelukt, maar eens de deur van de badkamer door gebeurde er alweer wat nieuws. Beetje raar gevoel in het hoofd, de slaapkamer in het donker is een rare kompositie van witte en zwarte min of meer rechthoekige vlakken. Als een zwart vlak via mijn voorhoofd in de kop oplost, houdt voor mij alles op.
Ik denk niet zo veel later voel ik iets tegen mijn lijf aan duwen, dat ligt hard en koud, het blijkt de badkamerdeur, daarachter de ingangsdeur, er probeert een verpleegster binnen te komen, maar ik lig?, ja lig in de weg, daar op de harde vloer in de kou. Kamergenoot Vanessa is wakker geschrokken van de herrie is zit rechtop in haar bed met verbijstering naar me te kijken. De paal met sondevoeding ligt ook, naast me. De verpleegster geraakt binnen en roept meteen iemand op van de spoed want er ligt veel bloed onder mijn kop. Met z'n tweeën heisen ze me omhoog, via rolstoel terug het bed in. Ai ai wat een zeer stuitje, in de kop zit een gat, waarschijnlijk van de reserve-stoeltjes die aan de muur hangen, een chirurg komt dat even later, na uitgebreide ontsmetting, met drie krammen dichtschieten.
Vandaag ben ik heel de dag nog veel meer moe dan anders, maar oh zo blij dat ik nog niet thuis ben. De verpleging helpt snel en efficiënt, inklusief schoon bed opmaken. Daar moet ik nu een beurtkaart voor vragen, want vanavond is het bed opnieuw opgemaakt wegens braken, de derde keer op 24 uur een schoon bed.
Wat een horrorverhaal. Gelukkig dat de verpleegsters zo snel en efficiënt reageerden. Ik mag er niet aan denken dat het bij je thuis zou gebeurd zijn. Liefs, Anne
BeantwoordenVerwijderenHoi meisje, alweer wat bijgekomen van de valpartij? Niet te veel last van de krammen in je hoofd? Deze week heb ik drie verjaardagen te verwerken en een werkstuk voor een 90-jarige af te maken, die volgende week jarig is.
BeantwoordenVerwijderendruk,druk druk dus en daardoor geen bezoek aan jou. Stevige pakkerd Jet.