maandag 18 oktober 2010

47 kg - 18

Lief volkje,

Jullie zijn een volkje omdat er iets gemeenschappelijks is. Zoals niet alleen John Lennon, maar ook Jacques Tati en ik op dezelfde dag jarig zijn, twee heel bijzondere mannen waarmee ik het leuk vind zo gelieerd te zijn. Zo zijn onze banden familie, vriend en fan, van elkaar, van elkaars werk, communicatie van waarde.
 
Ik zal jullie vandaag schrijven waarom ik me zo slecht, zo diep in de put voel, wellicht ooit waardeloos.
 
Elke maandag in het ziekenhuis, ja ik ben er nog steeds, komt de weegschaal in de vorm van witte houten planken, samengesteld tot stoel met voetsteuntjes en armleuningen. De weegschaal onzichtbaar ergens achter me gaf vandaag 47 kg aan. Verdomme zeg, ik ben kwaad geworden, moet al heel de dag janken, in totaal 20 kg afgevallen. Ik kan niet meer lopen zonder duizelig tegen de vlakte te gaan, erger nog, de chemo wordt moeilijk, ik heb geen weerstand meer terwijl de strijd daar juist om gaat. De lymfeklieren zijn de grootste strijders van voor het lichaam, die strijden tegen de chemo en de chemo op haar beurt bestrijdt de zieke klieren. Dat lijf van mij is zo langzaam aan in een strijd die ik niet meer kan bevatten, het gaat erg diep, gek genoeg weegt het lage gewicht emotioneel veel zwaarder dan de pijn van de felle krampen. Lieve jongens, lieve meisjes, we zullen zien hoe we ons hier doorheen slaan, een ding staat vast, ik wil leven. 

Help me. 

2 opmerkingen:

  1. hoi lieverd,
    gisteren was ik bij Mimi(nicht)in het Rotterdamse.
    Zij is weer geopereerd afgelopen donderdag omdat bleek dat de operatiewond intern ontstoken was en de lekkages veroorzaakte (enorme stank en veel pijn).
    Ook daar gaan de zaken allerminst zoals verwacht.
    Wat voel je je machteloos als je alles wat jullie doormaken moet aanzien en geen middel kunt verzinnen om het te verbeteren. Toi toi meisje, je zit in mijn hoofd, mar het helpt niet.
    Hoop binnenkort nog een keer te kunnen komen. Zal vooraf bellen om te horen waar je verblijt.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. He buurvrouw, ik ben sinds gisteren terug uit Kreta. Vandaag is het vooral rommelen geblazen om papieren etc in orde te brengen. Ik kom zo snel mogelijk naar je toe (maar geef eerst even een belletje)! En dat jij wil en moet leven dat staat als een paal boven water. Dikke zoen, @nne

    BeantwoordenVerwijderen