in bad - 15

Terug thuis, na 4 dagen ziekenhuis, een dag langer dan voorzien, want de chemo begon een dag later omdat er twee onderzoeken gedaan moesten worden. Eerst een echo van de darmen, lever, maag, op zoek naar waar de zeer hevige kramp vandaan kwam. Er zit een dikke klier tegen de lever aan, die is niet groter geworden, maar verveelt wel de lever. De volgende ochtend was het gastroskopie, met een kamera de slokdarm en maag in, op zoek naar eventueel ontsteking. Jawel, in de maag, en een klep die moeilijk opent naar de dundarm en een kleine ontsteking. Hupla, meer antibioticum, samen met die tegen de ontstekinkjes aan de darm. Daarbij meer-x daags heftige antipijn, een soort morfine. Die blijf ik voorlopig gebruiken, maar heeft als nadeel dat het de stoelgang belemmert, daarom gebruik ik ook laxeermiddel. Mijn specialiteit kakken is geheel teniet, het hangt nu al 6 dagen in mijn buik, ook pijnlijk natuurlijk. Inmiddels is het 2 dagen later dan toen ik dit schrijven begon, de kak is er uit, de ene dag met lavement, de volgende dag gewoon en normaal, dat bestaat nog, ah maai!

Deze keer viel de chemo mee, echter niet de organisatie. Omdat ik op dagopname lag, samen met allerlei andere patiënten, kwam de chemo veel later van de apotheek, dan beneden, de living waar normaal gezien chemo wordt gegeven, die heeft voorrang. Doordat we te laat begonnen zijn hing ik nog aan het pompje met 5FU, een van de 3 chemicaliën, dat pas 's avonds laat leeg zou zijn. Ik ben laat even terug gegaan, om de naald uit de pot-a-cath te laten halen door de bijzonder aardige verpleegsters.
In de tussentijd naar de vernissage van de expositie van Theo Beck geweest. Vorig jaar opende hij onze expo, MY2009. Sonja kende zijn werk wel, ik niet, daarom wou ik er naar toe, samen met Leo en Manu. Manu logeerde die nacht bij mij omdat Leo op zee ging vissen en Sjoera valling had. Dat ging allemaal best goed, Fraaie foto's gezien en vrienden getroffen op de expo, de volgende dag zorgde Manu nog heel de dag voor mij, hij kookte, ruimde op, we hebben zelfs een klein wandelingetje gemaakt, dat was voor 't eerst in 4 weken.

Inmiddels is het zondag en heb ik vanmiddag in het bad gelegen van de bovenbuurvrouw. De darmen ontspannen, alles lekker warm laten worden, de klieren onder de arm, in de hals en lies ook wat warmte gunnen, want enerzijds vechten ze tegen ontstekingen en anderzijds willen ze groeien maar mogen ze niet vanwege de chemo. Beetje tegenstrijdig wel, de dokter, assistente oncoloog, erkende dat, maar zei dat we voor het beste hebben gekozen. Waarschijnlijk is dat wel zo, want ik voel me al 2 dagen na deze chemo5 beter dan na de vorige chemo's. 't Bad was heerlijk.

Volgende week, voor chemo6 wordt er een nieuwe petscan gemaakt. Die gaan we eind sept vergelijken en bespreken met de professor op het uza. Dan weet ik pas of er vervolg chemo of een stop om bij te komen wordt geadviseerd, hoe de cea-waarde is gedaald en hoe het is met de lymfeklieren.

Ondertussen leer ik mezelf anders kennen. De voorkeuren over het leven zijn anders geworden. Ik vraag voortdurend dingen, water, teatime noem maar op, doe ik anders nooit. Ik leer me neerleggen bij wat er nou weer met mijn lijf gebeurt, schijnt allemaal normaal te zijn bij chemo. Ik probeer zo posititef mogelijk te blijven, hoewel dat in het ziekenhuis een halve dag niet is gelukt, toen heb ik uren gehuild, verpleegsters uitgekafferd en heb me net zo rot en bedroefd gevoeld als de enorme regenbuiën buiten, daarom blijf ik een bescheiden dosering antidepressivum gebruiken. Ik heb trouwens onlangs ook een halve dag gehuild om al het moois dat iedereen me geeft. Bijvoorbeeld de monitor, dvdspeler en muziekboxjes aan mijn bed, een film werkt heel goed om gedachten te verplaatsen, de boeken lezen en bekijken, zeker in het ziekenhuis, dat is ook geweldig.
Dank jullie hartelijk.

Liefs,
Beatrijs