operatie - 5

Hallo lieve mensen,

Wel een avontuur, niet voor herhaling vatbaar. Eerst twee darmonderzoeken, colonoskopie en radiologie, toen hals over kop darmoperatie, terwijl er juist de dag ervoor was besloten aan chemo te beginnen. Vooral het bijkomen van die darmoperatie, nu, de vorige dagen/weken, is pijnlijk. Eerst duurt het een tijd voor de darmen na narcose terug op gang zijn, dan kun je eten, beschuit, toen duurde het vijf dagen voor ik voor het eerst kon kakken. Geen pretje, want je krijgt bijna t gevoel te ontploffen, met een lege maag. Dat is deze week weer gebeurd, gisteren een lavement genomen waardoor binnen 10 min alle poep eruit komt. Dat is een reuze opluchting, maar tegelijk ook best pijnlijk want het lijkt of de hele lengte darm ineens spierpijn heeft, en vandaag moeten de restjes kennelijk ook nog vloeibaar gemaakt worden...
Ik knap wel op, voel me minder broos, maar ben erg slap want lig veel in bed. Voor rekuperatie wordt 6 weken gegeven, dat lijkt me, inmiddels 2 weken ver, niks te weinig

Deze keer is het moeilijk een vloeiend verhaal te maken, al 4 dagen ben ik bezig aan deze mail want ik kan maar kort zitten, telkens een stukje, met soms een beetje herhaling.
Dus woe 26-5 werd besloten dat ik vanaf do 27 mei mocht gaan uit logeren in het ziekenhuis. Vrijdagochtend 28-5 was ik de tweede om geopereerd te worden. Het duurde drie uur. Er is een vertikale snee gemaakt in mijn buik van boven de navel tot ruim eronder en er is maar liefst 30 cm darm verwijderd, voornamelijk dikdarm, klein stukje dundarm en een nieuwe overgang gemaakt tussen de twee.
Oefla, wakker worden was een ramp, ik schreeuwde het uit van de pijn. De aardige aneastersist heeft me alle pijnstilers gegeven die hij mocht geven, zo ging ik toch een beetje rustiger naar boven, waar Leo en Sjoera op me wachtten. Ze schrokken wel, veel slangetjes met zakjes aan neus, arm, rug, buik, ik die nog half sliep en er vermoedelijk slecht uit zag. Dat was de volgende dag nog niet veel beter, want de nacht was weer vol pijn.

Maar toen leerde ik mijn 'room mate' kennen. Ilse was 2 dagen voor mij geopereerd aan een ander orgaan. Ze zag er toen ze terug op de kamer kwam niet goed uit, daardoor kon ik me een voorstelling maken van mezelf. We raakten met elkaar aan de praat, veel, heel veel praten. We bleken vrijwel dezefde dokters te hebben, beide een oncologisch probleem te hebben, lotgenoten. We verschillen weinig in leeftijd, hebben allebei een gezond lijf met weinig vet en met onze eigenwaarde zit het ook helemaal goed. We gaven ons hotel sterren, de ene dag waren het er 3, of 2 de dag dat ik begon te hoesten, de andere waren het er 4, toen Ilse en Ik beide eten kregen, en zij haar sexie stockings uit mocht doen omdat ze 3x de boulevard (de gang) op en neer had gelopen. Het waren er 5 toen ook ik mijn stockings uit mocht en bevrijd was van alle slangetjes en zelfs de verpleging enthousiast was. We hebben samen veel gelachen.

Elke dag kwam er een andere specialist langs. Zo heeft een pedikure mijn plaatijzeren hielen zacht gemaakt, helemaal zonder kloven, gaf een kinesite me elke dag oefeningen tegen de droge kriebelhoest, kwam de sociaal werkster langs, de visagiste en psycholoog. Elke ochtend kwamen tussen 1 en 4 chirurgen langs, vriendelijke rustige mensen, de verpleegsters waren ook stuk voor stuk super-vriendelijk. Een van hen constateerde na enkele dagen dat wel mijn benen maar niet mijn buik verlamd was, dat was wel de bedoeling van de epiduraal in mijn rug, een zenuwstiller. Wellicht daardoor volle bak pijn. Via die epiduraal mocht ik mezelf middels een drukknopje een soort morfine toedienen, een computer zorgde ervoor dat het maximum niet overschreden werd. Wel heel raar wakker worden 's nachts, echt helemaal geen idee waar ik was, het raam zag er uit als een reuze tv, met in 't midden contouren van bloemen (van Ilse) tegen de donkere lucht, totaal wereldvreemd.

De twee chirurgen die mij opereerden waren verrast want ze vonden twee tumoren, een grote en een kleintje er bovenop, dat is ongewoon. Ze zijn beide weggehaald samen met een handje vol klierende lymfeklieren in die buurt. Deze week zijn de resultaten van pathologie-anatomie bekend geworden. De twee tumoren geven twee verschillende darmkankers. De grote heeft geen uitzaaiïng, de kleine wel, naar de lymfeklieren. Er zijn geen verdere uitzaaiïngen geconstateerd, dit zal de komende tijd wel in de gaten worden gehouden, bijv met een nieuwe pet-scan. Met de huidige gegevens over de tumoren kan nu definitief het recept van de chemo worden bepaald. Begin volgende week is de afspraak met de oncoloog.

Dat een darmoperatie zeer doet is te snappen, echter chemo kan ik absoluut niet bevatten, het boezemt angst in. Ik ken mezelf, de ervaring heeft geleerd dat ik nogal heftig reageer op medikatie, dat maakt me ook al niet gerust. Ik rookte weinig, de longen zagen er perfekt uit, en sinds de operatie rook ik geen shag meer. Ik heb twee hash-pijpjes gekregen om weed of hash mee te roken. Dat ga ik zeker proberen want schijnt een vriendelijke pijnstiller te zijn. Dus er staat binnenkort een retourtje breda op het programma. Er is me aangeraden vet en kalorierijk te eten, Leo maakt ongelooflijk smaakvol eten, maar door de zere darm lukt het nog niet zo goed om het binnen te krijgen.

Dus ik ben nu voltijds aan het beter worden, voornamelijk in bed, dat vorige week is vervangen. Sjoera's auping staat hier nu, rug en voeteneind kan omhoog en omlaag, wat een comfort!

Liefs,
Beatrijs