dinsdag 21 december 2010

route - 24

Lieve schatten,

Het verslag over de route van darm en lymfeklieren neigt saai te worden, want er verandert verdorie helemaal niks niente nada, pas op de plaats stil.
De pijn is er altijd, is de laatste dagen veranderd van plaats. Nu zit er tussen mijn blaas en navel een balkje van zo' n 40 cm lang en 4 cm vierkant. De uiteindes steken aan weerszijden in andere organen lijkt het. Sinds kort verandert het hout in zwaar rubber, beetje plooibaar en niet kneedbaar. Best dingen die ik in mijn handen zou willen houden en wegsmijten, maar laat ik dat maar niet doen. Er begint nieuwe chemo morgen, waarin oa een middel zit dat de eertse chemo ook is gebruikt en zorgde voor verbrande voetzolen en handpalmen. Dan kun je maar weinig van door je handen laten zonder er de volgende dag brandblaren aan over te houden. 

De rust was van korte duur. Sinds gisteren is de oncoloog terug van 2 weken verlof, met een gekneusde rug. Ze stelt me voor de keus ofwel gekende (ca 10 jr) chemo, waarvan het resultaalt bij 1 op 5 goed aanslaat, vanaf deze week.  Ofwel een studiechemo in het universiteitsziekenhuis dat half jan van start gaat en zo nieuw is dat er nauwelijks iets over bekend is.
Beide maken nu volgens mij weinig verschil, de bijverschijnselen zijn er meestal toch wel en vaak in heftiger mate dan in de bijsluiter vermeld. Dat kan je van de nieuwe chemo nog niet goed weten, misschien is dat beter voor mij. Ik denk dat in kankerondezoek een decennium best groot verschil kan uitmaken, misschien blijf ik liever bij hier en nu. De aandacht voor de patiënt zal vermoedelijk extra nauwkeurig verlopen, kan geen kwaad. Bovendien kijk ik uit naar drie extra weken chemopauze, momenteel lijkt mijn konditie er elke minuut op vooruit te gaan en zodra ook maar miniskuul buikpijn is van het houten balkje, nog altijd energievretend, raakt het vlot weggewerkt met pijnstillers. Pauze kan natuurlijk ook riskant zijn. De lymfeklieren houden wel van vechten en grijpen misschien elke kans aan. Maar wat hebben ze eraan om te vechten voor de dood? Het lijkt zelfs wel of de klieren daar nu een beetje moe van zijn, niks heerlijker dan lekker slapen...

Enfin, ik probeer alle kanten te bekijken van beide chemo's, zal er wel meer info over krijgen deze week, zodat ik beter kan kiezen welke route ik zal nemen. In elk geval word je er op korte termijn ziek van, da's zeker, de lange termijn is hoe dan ook een gok. Helaas win ik die niet zo vaak, maar nu ga ik er helemaal voor want in wil jullie en mijn (metaal)werk niet verliezen.

Liefs,

3 opmerkingen:

  1. Hallo Bea, vorige week nog even je moeder gesproken. Mij zie je voorlopig even niet. Ik heb een viertal weken geleden een dikke oorinfectie gehad. Bleek dat ik tijdens m'n interim oorschade had opgelopen. Ik moest meteen aan de cortisone, en heb daar heel slecht op gereageerd. Bloedend slijmvlies, opgezwollen klieren én nu dik een week met een dikke verkoudheid. Ook Eddy is nu behoorlijk aan de snuf. Niet écht om bij jou op bezoek te komen. Dikke kus, @nne

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hallo Beatrijs,
    he gatsie lig je nu nog steeds in het ziekenhuis.
    Ik hoop dat de plannen van de dokter effect zullen hebben.
    Kun je wel van de sneeuw genieten?
    Ik ben aan het werk in mijn koude werkplaats, rond het vreispunt.
    Groet en sterkte Gerlinde

    BeantwoordenVerwijderen
  3. salut Béa,

    je voulais te retéléphoner mais il est souvent trop tard quand je rentre à la maison .... après le travail.
    je ne t'oublie pas
    biz
    fabienne

    BeantwoordenVerwijderen