zaterdag 13 november 2010

wit zwart - 22

Twee keer doortrekken met gesloten deksel tot een week na de chemo. Vannacht weer gelukt, maar eens de deur van de badkamer door gebeurde er alweer wat nieuws. Beetje raar gevoel in het hoofd, de slaapkamer in het donker is een rare kompositie van witte en zwarte min of meer rechthoekige vlakken. Als een zwart vlak via mijn voorhoofd in de kop oplost, houdt voor mij alles op.

Ik denk niet zo veel later voel ik iets tegen mijn lijf aan duwen, dat ligt hard en koud, het blijkt de badkamerdeur, daarachter de ingangsdeur, er probeert een verpleegster binnen te komen, maar ik lig?, ja lig in de weg, daar op de harde vloer in de kou. Kamergenoot Vanessa is wakker geschrokken van de herrie is zit rechtop in haar bed met verbijstering naar me te kijken. De paal met sondevoeding ligt ook, naast me. De verpleegster geraakt binnen en roept meteen iemand op van de spoed want er ligt veel bloed onder mijn kop. Met z'n tweeën heisen ze me omhoog, via rolstoel terug het bed in. Ai ai wat een zeer stuitje, in de kop zit een gat, waarschijnlijk van de reserve-stoeltjes die aan de muur hangen, een chirurg komt dat even later, na uitgebreide ontsmetting, met drie krammen dichtschieten.

Vandaag ben ik heel de dag nog veel meer moe dan anders, maar oh zo blij dat ik nog niet thuis ben. De verpleging helpt snel en efficiënt, inklusief schoon bed opmaken. Daar moet ik nu een beurtkaart voor vragen, want vanavond is het bed opnieuw opgemaakt wegens braken, de derde keer op 24 uur een schoon bed.

vrijdag 12 november 2010

iepadden - 21

Zes weken maar liefst lig ik nu in st vincentius. Al jullie mooie dvd's heb ik nog niet gezien want het ontbreekt hier aan een dvd speler, het maakt 't wel des te verheugender om naar huis te gaan. Echter vooralsnog ben ik blij hier te zijn want anders was ik bijv gisteren zeker in paniek geraakt van de pijn in mijn buik. Dat kan totaal onverwacht en heel heftig zijn, dan is verpleeghulp en medikatie nodig. Deze keer leek het op de extreme maagkramp van een paar weken geleden, wat een spontane ontsteking bleek te zijn in de maag. Daartegen is toen antibioticum gegeven, maar dat werkt de chemo weer tegen waardoor de lymfeklieren niet kleiner worden en tegen de darmzenuwen aan blijven klieren waardoor daar de lucht in blijft vast zitten waardoor er darmkrampen ontstaan. Zijn jullie nog mee? Zeg maar een vicieuze cirkel waar we op de een of andere manier doorheen moeten komen, volgens een vervangende dokter vandaag, een heel erg lastige klus omdat darmen en lymfeklieren heel taaie materie zijn.

Het is nu de volgende dag, darmpijn is minder, maar nou ben ik misselijk, gadver het is altijd wel iets en ergens pijn, dat vreet zoveel energie.

Toch heb ik mijn allereerste wandelingetje sinds 6 weken gemaakt, naar het bad op de eerste verdieping. Dat was super verzachtend, lekker warm en helemaal schoon, de verpleegsters genieten van mijn genieten, met t gevaar even nat te worden, wat komt doordat we met elkaar geinen. Daarna is het natuurlijk ook uitgeteld zijn, maar dat heeft de ervaring al geleerd, is niet weer iets vervelend nieuw. Het bad is daarom zowel dal maar vooral top.

Wat ook top is, is de ipad. Igor laat niet los wie er allemaal heeft bijgedragen, doch ik dank hem, Leo en jullie allemaal langs deze weg. Het is een geweldig kado, want het heeft een groot toetsenbord waardoor het veel gemakkelijker werkt dan de iphone, ja, je kunt er in het ziekenhuis langs wifi mee op internet. Ik kan jullie mail ontvangen, deze blog aanvullen en natuurlijk muziek downloaden. Uit nieuwsgierigheid heb ik me aangemeld bij facebook, leuk om je eigen familie in verweggistan op foto's terug te zien en van hen te horen, maar voor de rest weet ik nog niet zo goed wat ermee te doen. Enfin, 'iepadden' gaat alemaal wel reuze gemakkelijk op de comfortabele ipad en ik luister nu naar eric vloeimans trompetist waar sjoera fan van is.
Ik heb een foto van mij en de ipad op bed maar helaas die kan niet geplaatst worden met een mobiel apparaat, komt later.


Liefs en dankjewel aan alle gulle gevers van ipad, iphone, fototoestel, prentbriefkaarten, bloemen, dvd's, boeken, tijdschriften, kranten, telefoontjes, luisterend oor, lezend oog, gedachten, bezoek, bouwsels, tekeningen, schilderij en er gewoon zijn...

maandag 1 november 2010

zwemmen - 20

Lieve mensen,

Heel de maand oktober is ziekenhuis en ik ben er nog steeds, zowel 'alive' als ter plekke in kamer 656. Het is de bedoeling dat mijn lamme darmen terug tot leven komen, daar hebben ze, lijkt het, precies geen zin in. Al 5 weken krijg ik astronautenvoer uit een plastic zak rechtstreeks in mijn bloed gedruppeld. Daarbij eet ik 2x per dag pap zonder suiker want zoet staat me tegen, en een bouilllon. Wie weet kruipt het gewicht terug naar ruim boven de 50 kg. 
  
Oktober is denk ik de heftigste maand die ik in mijn leven heb meegemaakt. Ik ben een week zeer diep gegaan dat ik niet meer wilde leven, niemand kon me helpen of met me praten.
Er was een nacht maagkramp waarbij ik niet anders meer kon dan het uitschreeuwen. Met bed en al werd ik midden in de nacht naar de foto-afdeling gebracht op zoek naar mogelijk maagbloeding. Die was gelukkig heel. Op een scan van een paar uur later werd een spomtane ontsteking gekonstateerd. Dat kan zomaar gebeuren door het super lage gehalte witte bloedlichaampjes als gevolg van de chemo.  
De panieksituatie werd erg goed opgevangen door de dokters en verpleegsters, het is misschien nog te vroeg om naar huis te gaan, dat wordt momenteel wel besproken en georganiseerd  er zal ml thuis- poets- en verpleeghulp nodig zijn om de sondes en medicatue te geven, zelfs om de voordeur te openen want ik kan de trap niet op en af met al die zakjes aan een paal op wielen. 
Verder zou t erg leuk zijn nog een keertje van het toffe futuristische bad te mogen genieten. Een bad voor de oude mensjes op geriatrie. Je kunt erin zitten en liggen tegelijk. Het heeft een instapruimte met een sluiting, soort deur van een sportwagem die omhoog kantelt. Van buiten is het bad half rond, waardoor het in de lengte kan kantelen naar meer zitten of liggen. Het loopt snel vol met lekker warm water, heerlijk zacht voor de buik.
Dit brengt me alvast vooruit op revaldatie, dan kijk ik uit naar zwemmen. Gemakkelijl en licht bewegen met zachte inspanning om terug in konditie te komen, dat ziet dit uitgeputte lijf nu al wel zitten. 

Liefs